برنامه تمرینی خود را تقریبا هر 1 ماه تا 45 روز تعویض کنید. دو برنامه اول را بسیار سبک تمرین کنید و کار با وزنه را در این دو برنامه تنها با این هدف انجام دهید تا اصول صحیح اجرای حرکت و تمرین را به خوبی فرا بگیرید. پس از اینکه در اجرای صحیح حرکات به درجه بالایی از مهارت رسیدید می توانید با احتیاط و به آرامی وزنه های را سنگین تر کرده و فشار تمرینی را نیز زیادتر کنید.
قبل از آغاز کردن هر حرکت و برای گرم کردن بدن و همین طور هم برای آماده کردن بافت های پیوندی برای پذیرش فشار تمرین و همچنین برای تشدید جریان خون در بافت ها و در عضلات از حرکات کششی استفاده کرده و با انجام دادن نرمش های مناسب بدن را به آرامی گرم کرده و آماده تمرین نمایید. در ست بعدی از صفحه هالتر های سبک استفاده کرده و حرکت را انجام دهید.

در صورتی که به راحتی از پس اجرای حرکت ها بر آمدید با احتیاط وزنه را سنگین تر کنید. اضافه کردن تدریجی وزنه در جریان انجام هر حرکت روش تایید شده، سالم و بی خطری است که در اصطلاح علم تمرین آن را روش پیرامید و یا هرمی می نامند.
هدف شما در برنامه های سوم به بعد باید این باشد تا بتوانید با وزنه انتخابی خود در حدود 8 الی 12 تکرار را انجام دهید و در ست آخر نیز قادر به انجام تکرارهای بیش از مقدار یاد شده نباشید. هر بار هم که حس می کنید عضلات شما تقویت شده اند و به راحتی می توانید حرکت نوشته شده در برنامه را بیش از 8 الی 12 تکرار انجام دهید باید با رعایت احتیاط وزن و یا به اصطلاح تازه به دوران رسیده ها تناژ وزنه را افزایش دهید.
اصل اساسی حاکم بر این روش تمرینی افزایش تدریجی و گام به گام وزنه و فشار تمرینی است. شما با افزایش تدریجی فشار تمرینی و با افزایش تدریجی وزن وزنه ها عضلات خود را تشویق به قوی شدن و بزرگ شدن می کنید.
گفته می شود که تمرین کردن با دو سوم قدرت برای افزایش حجم عضلانی کفایت کرده و مناسب است. برای تایید این ادعا توجه شما را به بدن و عضلات قهرمانان رشته وزنه برداری جلب می کنم. این افراد که تقریبا با صد در صد قدرت و توان خود تمرین می کنند در قیاس با ورزشکاران رشته پرورش اندام افزایش حجم عضلانی چندانی را تجربه نمی کنند. این در حالی است که ورزشکاران رشته پرورش اندام علیرغم اینکه با وزنه هایی بسیار سبکتر از وزنه های وزنه برداران نیز تمرین می کنند اما در قیاس با آنان عضلاتی ستبر تر و پیچیده تر دارند.